පාන්දරින් ඉස්කෝලෙට බක්කි කරත්තෙන්

අද මං කියන්න යන්නේ මාතර අපි කාටත් හුරුපුරුදු දසුනක් වෙලා තිබිච්ච දැන් බේතකටවත් හොයාගන්න නැති බක්කි කරත්ත ගැනයි ,අපි පොඩි කාලේ නගරේ ඉස්කෝල ළග උදේටයි දවල්ටයි දකින්න තිබුණු සුලබ දසුනක් වන බක්කි කරත්ත දැන් සමාජයෙන් සැගවිලා ගිහින්

යටත් විජිත යුගයේදී මාතර ඇරබුනු රාහුල ,සුජාතා ,ශාන්ත තෝමස් ,ශාන්ත සෙර්වේසස්,මාතර කන්‍යාරාමය වගේම ඉන් පසුකාලීනව ඇතිවුණු මධ්‍ය මහා විදුහල ,මහාමායා විදුහල වැනි පාසල් වලටත් ළමුන් ප්‍රවාහනය කිරීමේ මාධ්‍යයක් වශයෙන් අනුව දශකයේ මැදක් වනතුරුම මෙම බක්කි කරත්ත පැවතුනා ,

බොහෝ දුරට මෙම බක්කි කරත්ත ළමුන් බාරගත්තේ එක පාසලකට එන ළමුන් පමණයි ,මොකද පාසල් දෙකක් අතර යාමට වැයවන කාලය වැඩි නිසා ,ඒත් රාහුල ,සුජාතා පාසල් එකිනෙක ළග පිහිටා තිබීම නිසා එම පාසල්වල සිසුන් එකම බක්කි කරත්තවල ගෙනගොස් අරලීමටත් බාරගනු  ලැබුවා ,

විශේෂයෙන්ම මෙලෙස බාරගත්තේ ප්‍රාථමික පන්තිවල සිසුන් වූ අතර එයට හේතු වන්නට ඇත්තේ බක්කි කරත්තයේ තිබුණු කුඩා ඉඩකඩ ඇතුලත ගෙනයාහැකි උපරිම ප්‍රමාණයක් ගෙන යාම වියහැකියි ,එමෙන්ම ඉහල පන්තිවල සිසුන් බක්කි කරත්තෙන් පාසල් යෑමට දැක්වූ අකමැත්තත් වියහැකියි ,

මෙලෙස ගෙවල් වලින් බාරගත් සිසුන් පාසැල ලගට ඇරලීමට යාමේදී සමහර බක්කි කරත්ත රියදුරන් එම ළමුන්ගේ පාසල් බෑග,වතුර බෝතල් පන්තියටම ගෙනගොස් දෙනවා ,පාසැල ඇරෙන වෙලාවට ගේට්ටුව ගාව ඉදගෙන තමන්ගේ ළමුන් එකතු කරන බක්කි කරත්ත රියදුරන් දකින්නට හැකියි ,

ළමුන් පාසලට ඇරලු පසු තමන්ගේ බක්කි කරත්තයේ බැද සිටින ගොනාට ආහාර සැපයීමටත් එකිනෙකා සමග සතුටු සාමීචියේ යෙදීමටත් 
බක්කි කරත්ත රියදුරන් තෝරාගත් තැන් තිබුනා ,මාතර රාහුල පාර ,ඉසදීන් නගරය අවට එවැනි තැන් කීපයක් ,මේ බක්කි කරත්ත අතර ලස්සන ලෙස සරසා තිබු බක්කි කරත්තත් තිබුනා , ඒ විතරක්ද සමහර ඒවායේ පොඩි රේඩියෝවක් පවා තිබුනා ,

අනුව දශකයේ අග බාගයේ ඇතිවූ වාහන තදබදයේ ඉහල යාමත් ,සිසුන් බක්කි කරත්තවල යෑමට දැක්වූ මැලිකමත් මේ ඔක්කොටම වඩා ඉහල ගිය පාසල් වෑන් ගණනත් නිසා කෙමෙන් කෙමෙන් මේ බක්කි කරත්ත සමාජයෙන් තුරන් වෙලා ගියා ,දැන් ඉතින් ළමයෙකුට බක්කි කරත්තයක් දකින්න තියෙන්නේ රූපෙකින් හරි කෞතුකාගාරෙකින් හරි විතරයි ,

චායාරූප ගත්තේ - http://lankapura.com